اختلال نشخوار چیست؟
اختلال نشخوار (rumination disorder) عبارت است از آوردن غذا از معده به دهان و جویدن دوباره آن، فرد غذای قورت داده شده یا نیمه هضم شده را از معده به دهان می آورد و معمولا آن را دوباره می جود و دوباره قورت میدهد. گاهی نیز آن را به بیرون تف می کند. گاهی غذا چند بار از معده به دهان آورده می شود و دوباره جویده می شود.
بالا آوردن غذا از معده به دهان (regurgitation) با تهوع، استفراغ، یا عوارض پزشکی دیگر همراه نیست. این اختلال معمولا شیوع زیادی ندارد و بیشتر در مردان دیده میشود.
همچنین، معمولا در کودکان کمتر از یک سال ایجاد می شود اما در کودکان بزرگتر، نوجوانان و بزرگسالان نیز مشاهده میشود. اختلال نشخوار ممکن است به سوتغذیه، از دست دادن وزن، و حتی مرگ منجر شود. در بسیاری موارد، این اختلال خودبخود از بین می رود، اما ممکن است به موارد بسیار شدید و خطرناک نیز تبدیل شود.
اختلال نشخوار ممکن است با تأخیر رشدی فراگیر ، اختلال یا ناتوانی رشدی ، یا سایر مشکلات پسیکولوژیک مرتبط باشد. فرد، در هر سنی که باشد، باید حداقل یک ماه این رفتار را نشان داده باشد.

علائم اختلال نشخوار
این اختلال همراه با علائم زیر است:
    بازگشت غذا بدون درد، معمولاً در عرض 10 دقیقه پس از غذا خوردن ( درد یا فشار شکم با برگشت غذا برطرف می شود)
    احساس پری
    بوی بد دهان
    حالت تهوع
    کاهش وزن ناخواسته

معیارهای 5-DSM برای اختلال نشخوار
A . حداقل یک ماه است که فرد به طور مکرر غذا را از معده به دهان می آورد و آن را دوباره می جود، دوباره قورت می دهد، یا به بیرون تف می کند.
B . نشخوار مکرر را نمی توان به یک عارضه معده ای روده ای یا یک عارضه پزشکی دیگر نسبت داد.
C . این رفتار صرفا به هنگام ابتلای فرد به بی اشتهایی روانی، پرخوری روانی، اختلال در خوردن، یا اختلال ARFID روی نمیدهد.
D . اگر سمپتوم ها در بطن یک اختلال روانی دیگر (مثلا، معلولیت ذهنی (اختلال رشد ذهنی)، یا یک اختلال عصبی رشدی دیگر) روی دهند، باید به اندازه کافی شدید باشند تا توصیه شود پزشکان و روان شناسان توجه خاصی به آن داشته باشند.

علل اختلال نشخوار
علت دقیق سندرم نشخوار مشخص نیست. اما به نظر می رسد علت آن افزایش فشار شکم است.
سندرم نشخوار غالباً با پرخوری عصبی، بیماری ریفلاکس معده و مری (GERD) و گاستروپارزی اشتباه گرفته می شود. برخی از افراد مبتلا به سندرم نشخوار مرتبط با اختلال تخلیه راست روده یا رکتوم هستند که در آن هماهنگی ضعیف عضلات کف لگن منجر به یبوست مزمن می شود.
مدت هاست که شناخته شده است این بیماری در نوزادان و افراد دارای ناتوانی در رشد است. اکنون مشخص شده است که این بیماری مربوط به سن نیست، زیرا ممکن است در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان رخ دهد. سندرم نشخوار بیشتر در افرادی که اضطراب، افسردگی یا سایر اختلالات روانپزشکی دارند، رخ می دهد.
علت اصلی و واقعی اختلال نشخوار شناخته نشده است، اما چندین عامل ممکن است در شکل‌گیری این اختلال نقش داشته باشند.
بیماری جسمانی یا استرش شدید می‌تواند این رفتار را بوجود بیاورد
نادیده گرفته شدن یا روابط نابهنجار بین مادر و کودک
راهی برای جلب توجه
مشکلات روانشناختی ـ اجتماعی نظیر فقدان تحریک، غفلت، موقعیت‌های زندگی استرس‌زا، و مشکلاتی در رابطه والد ـ فرزند ممکن است عوامل آماده‌ساز در اطفال و کودکان خردسال باشند.

عوارض اختلال نشخوار
اگر اختلال نشخوار درمان نشود؛ می تواند به لوله بین دهان و معده (مری) آسیب برساند. این بیماری آسیب های زیر را به همراه خواهد داشت:
    کاهش وزن ناسالم
    سوء تغذیه
    فرسایش دندان
    بوی بد دهان
    خجالت
    انزوای اجتماعی

تشخیص اختلال نشخوار
پزشک در مورد علائم و سابقه پزشکی بیمار جستجو می کند. گاهی اوقات پزشک تصمیم می گیرد از مانومتری مری و اندازه گیری امپدانس استفاده نماید. این آزمایش میزان فشار در شکم را نشان می دهد. آزمایشات دیگری که برای تشخیص اختلال نشخوار پیشنهاد می شوند به شرح زیرند:
    ازوفاگوستروئودنوسکوپی: این آزمایش به پزشک اجازه می دهد تا مری، معده و قسمت فوقانی روده کوچک (دوازدهه) را بررسی کند تا ببینید آیا انسدادی در این قسمت ها وجود دارد یا خیر. گاهی پزشک از این اندام ها نمونه برداری می کند.
    تخلیه معده: این روش به پزشک این امکان را می دهد تا بررسی کند چقدر طول می کشد تا غذا از معده بیماری تخلیه شود.

درمان اختلال نشخوار
درمان این اختلال همراه با ترکیبی از رفتار درمانی و دارو درمانی است.
رفتار درمانی
رفتار درمانی برای درمان افراد بدون معلولیت رشدی مورد استفاده قرار می گیرد. در این شرایط، افراد یاد می گیرند تا هنگام نشخوار تنفس دیافراگمی انجام دهند و انقباضات شکمی خود را کنترل کنند. این امر باعث می شود که غذا به درون دهان باز نگردد.
دارو درمانی
اگر نشخوار مکرر به مری آسیب برساند، ممکن است پزشک تصمیم بگیرد از داروهای مهار کننده های پمپ پروتون مانند ایزومپرازول (نکسیوم) یا امپرازول استفاده کند. این داروها می توانند از پوشش مری محافظت کنند تا زمانی که رفتار درمانی این اختلال را کنترل کند. برخی از افراد مبتلا به سندرم نشخوار ممکن است از درمان دارویی برای آرامش معده استفاده کنند.

درمان اختلال نشخوار در کودکان
درمان اختلال نشخوار به طور عمده بر تغییر رفتار کودک متمرکز است. رویکردهای مختلفی به این منظور ممکن است استفاده شود:
تغییر نحوه نشستن کودک در حین غذا خوردن و بعد از آن
برقراری ارتباط بیشتر بین مادر و کودک در حین غذا خوردن، توجه کردن بیشتر به کودک
کاهش حواس پرتی در حین غذا خوردن
تبدیل غذا خوردن به یک تجربه لذت بخش
پرت کردن حواس کودک زمانی که رفتار نشخوار را آغاز می‌کند
شرطی‌سازی بیزاری آور؛ قرار دادن مواد شور یا تند روی زبان کودک زمانی که غذا را بالا می‌آورد.
رواندرمانی برای مادر و خانواده ممکن است به بهبود ارتباط و از بین بردن احساسات منفی نسبت به کودک مفید باشد.
هیچ دارویی برای درمان تجویز نمی‌شود.

_________________________________________________________

مقالات دیگر