پرخوری عصبی یا بولیمیا چیست؟
پرخوری عصبی با عنوان «غذا خوردن احساسی» (emotional eating) نیز شناخته می­شود و شامل استفاده از غذا به عنوان مکانیسم مقابله برای کمک به داشتن احساس بهتر است. به طور معمول، این عارضه هیچ ربطی به گرسنگی جسمی ندارد و همه چیز مربوط به تسکین یا سرکوب احساسات و موقعیت­های ناراحت کننده است.
اکثر اوقات با یک چرخه مزمن افراطی (پرخوری) و پاکسازی (استفاده از روش های مختلفی برای خلاص شدن بدن از کالری دریافتی اضافی) مشخص می شود ، پرخوری عصبی ، که عموماً به عنوان ساده پرخوری شناخته می شود ، یکی از شایع ترین اختلالات خوردن در جهان است. طبق تحقیقاتی که توسط انجمن ملی اختلالات خوردن جمع آوری شده است ، بولیمی تقریباً 1.5٪ از زنان جوان و 1/0٪ از مردان جوان را مبتلا می کند که علائم آن اغلب در اوایل 12 سالگی و بعضی اوقات زودتر بروز می کند. بیشتر افرادی که از پرخوری رنج می برند دارای وزن متوسط هستند.
اگر با پرخوری عصبی دست و پنجه نرم می کنید ، بیشتر وقت خود را صرف خوردن مقادیر بیش از حد غذا می کنید و سپس سعی می کنید از کالری هایی که تازه مصرف کرده اید خلاص شوید. شما به احتمال زیاد چندین بار در هفته یا در موارد شدید ، چندین بار در روز این چرخه افراط و پاکسازی را تجربه می کنید. ممکن است مخفیانه و تا حد درد بیش از حد معده بخورید تا زمانی که دچار درد شوید. افراد مبتلا به پرخوری اغلب غذا هایی را که دارای کربوهیدرات زیاد هستند ترجیح می دهند.
برای از بین بردن کالری های اضافی که مصرف کرده اید ، ممکن است سعی کنید بدن خود را با استفراغ یا با استفاده از دارو های ادرار آور ، ملین و یا جوش شیرین پاکسازی کنید. یا ، ممکن است سعی کنید با رفتار هایی غیر از پاکسازی مانند روزه گرفتن ، رژیم های غذایی سخت و یا تمرینات ورزشی بسیار سنگین ، آن را جبران کنید.

علائم و نشانه‌ های پر خوری عصبی
تشخیص پر خوری عصبی ممکن است سخت باشد. افراد مبتلا به این عارضه اغلب پرخوری می‌کنند و سپس مخفیانه پاکسازی می‌کنند. اما بسته‌بندی‌های خالی از مواد غذایی و یا بسته‌بندی خالی ملین‌ها در خانه می‌توانند از علائم هشدار‌دهنده پر خوری عصبی باشند. سایر علائم رفتاری و عاطفی پر خوری عصبی عبارتند از:
• مراجعه مکرر به حمام، به ویژه بعد از غذا
• ورزش بیش از حد
• تصویربرداری مداوم از بدن
• ترس شدید از افزایش وزن
• افسردگی، اضطراب یا سوء مصرف مواد
• احساس خارج شدن از کنترل
• احساس گناه یا شرم در خوردن غذا
• کناره‌گیری اجتماعی از دوستان و خانواده
علائم فیزیکی پر خوری عصبی می‌تواند شامل مشکلات دندانی نیز باشد. استفراغ خود القا می‌تواند باعث فرسایش مینای دندان ناشی از اسید معده شود. همچنین ممکن است دندان‌های شما به جای سفید بودن، تنها شفاف به نظر برسند و حساس‌تر باشند. سایر علائم فیزیکی پر خوری عصبی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
• گونه‌ها یا خط فک متورم شده
• مشکلات گوارشی مانند یبوست و رفلاکس اسید
• جای زخم، خراش یا پینه روی بند انگشتان شما
• غش کردن
• دوره‌های قاعدگی نامنظم
• ضعف عضلانی
• چشم‌های پرخون
• کم آبی بد

علت پرخوری عصبی
اگرچه پرخوری در عادت های غیر طبیعی خوردن و پاکسازی تجلی پیدا می کند ، اما ریشه مشکل ، داشتن تصور منفی نسبت خود و یک تصور تحریف شده از بدن است. اگر از بیماری پرخوری رنج می برید ، نسبت به هرگونه نقص واقعی یا تصور شده نسبت به خود بسیار سختگیرانه و نا عادلانه عمل می کنید. و هرچند که شما احتمالاً می دانید که خوردن افراطی و پاکسازی پس از آن یک رفتار غیر معمول است و می تواند برای سلامتی فیزیکی و روحی شما مضر باشد ، اما به نظر نمی رسد که بتوانید خودتان را متوقف کنید. به نظر می رسد که هیچ کنترلی بر روی عادت های غذایی خود ندارید.
مانند همه اختلالات غذا خوردن ، علت واحدی وجود ندارد ، اما تعدادی عوامل بیولوژیکی ، روانشناختی ، محیطی و رفتاری مرتبط با پرخوری وجود دارند و شرایطی که می تواند شما را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری قرار دهد شامل:
    سابقه خانوادگی بیماری پرخوری یا سایر اختلالات خوردن. اگر یک خویشاوند نزدیک مانند مادر یا خواهر و برادر دارید که مبتلا به پرخوری است ، شما چهار برابر بیشتر از یک فرد معمولی برای ایجاد این بیماری در خطر هستید.
    سابقه خانوادگی یا شخصی از اختلالات خلقی مانند افسردگی یا اضطراب یا سوء مصرف مواد.
    عزت نفس ضعیف ، شاید به دلیل یک محیط بحرانی خانوادگی باشد که تأکید زیادی به موفقیت و کامیابی می کند.
    خصوصیات شخصیتی مانند تکانشگری ، سختگیری، ترس بیش از حد ، کمرویی ، بدبینی و مشکل در “آینده نگری”
    بحران های خانوادگی یا شخصی دشوار
    سابقه سوءاستفاده جنسی ، سوءاستفاده جسمی و سایر تجربیات آسیب زا
    تسلیم شدن در برابر فشار های فرهنگی ، خانوادگی یا همسالان برای کاهش وزن و لاغر بودن

تفاوت بین پر خوری عصبی و اختلال پرخوری  
افراد مبتلا به پر خوری عصبی غذای زیادی می‌خورند و سپس به عملیات پاکسازی می‌پردازند یا سعی می‌کنند از شر غذا یا وزن زیاد خلاص شوند. افراد مبتلا به اختلال پرخوری غذای زیادی می‌خورند اما چاق نمی‌شوند. همچنین، افراد مبتلا به پر خوری عصبی معمولاً دارای وزن ایده‌آلی هستند که سالم تلقی می‌شود. در حالیکه افراد مبتلا به اختلال پرخوری معمولاً دارای اضافه وزن/چاقی هستند.
در پرخوری عصبی فرد پس از خوردن مقادیر بسیار مواد غذایی با استفراغ کردن از جذب این مواد توسط بدن خودداری کرده و لذا وزن خود را ثابت نگه می‌دارد. در اختلال پرخوری فرد مبتلا تا حد شکم‌درد غذا می‌خورد و پس‌ازاین کار احساس شرمندگی می‌کند اما اقدامی جهت سوزاندن این میزان کالری نمی‌کند. بنابراین اغلب این افراد از چاقی و اضافه‌وزن شدید رنج می‌برند.

خطرات پرخوری عصبی
به طور حتم ، رفتار های افراطی و پاکسازی باعث بروز مشکلات جسمی می شود، مانند:
    التهاب و گلو درد یا التهاب مری ، زخم دهان ، غدد بزاقی متورم
    مینای دندان پوسیده و پوسیدگی دندان – ناشی از قرار گرفتن بیش از حد در معرض اسید معده در هنگام استفراغ مکرر عمدی
    نوسان وزن – بالا و پایین رفتن
    مشکلات دستگاه گوارش – اسهال ، نفخ ، یبوست ، رفلاکس اسید ، تهوع ، درد شکم ، زخم معده
    کم آبی
    بوی بد دهان
    فشار خون پایین
    عدم تعادل الکترولیت به دلیل از بین رفتن سدیم ، کلسیم ، پتاسیم و سایر مواد معدنی ، که در نهایت می تواند منجر به ضربان قلب غیر طبیعی ، حمله قلبی یا مرگ شود.
همچنین ممکن است شرایط عاطفی و روانی مرتبط با پرخوری را تجربه کنید ، مانند:
    احساس گناه و شرم
    حساسیت بیش از حد در مورد تعداد کالری مصرفی
    کاهش مزمن عزت نفس و تصویر منفی از خود
    افسردگی یا اضطراب
    امتناع از دوستان و فعالیت ها

تشخیص پرخوری عصبی
برای تشخیص پر خوری عصبی و درمان دارویی پرخوری عصبی، پزشک یک معاینه فیزیکی انجام خواهد داد. آن‌ها از شما در مورد سابقه پزشکی و علائم جسمانی اطلاعاتی می‌پرسند. بد نیست هنگام صحبت با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی و پزشک خود از رفتار‌های خود کاملاً آگاه باشید باشید. پزشک می‌خواهد به شما کمک کنند تا بهتر شوید. بنابراین مهم است که با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود در مورد عادات غذایی‌تان صادق باشید.
ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی و پزشک متخصص، پر خوری عصبی را در صورت داشتن معیار‌های زیر تشخیص می‌دهد:
• آیا بخش‌های زیادی در طول روز مشغول تکرار عادت پرخوری هستید؟
• آیا در طول روز بر روی غذا خوردن خود کنترلی ندارید؟
• آیا رفتار‌های پاکسازی نامناسب انجام می‌دهید؟
• آیا حداقل یک بار در هفته به مدت سه ماه پرخوری را تجربه کرده‌اید؟
• آیا وزن یا شکل بدن شما تأثیر زیادی بر تصویر شما از خود دارد؟
هیچ آزمایش ویژه‌ای در محیط آزمایشگاهی برای تشخیص خاص بولیمیا وجود ندارد. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی و بیشتر پزشکان ممکن است آزمایش‌هایی را تجویز کند تا ببیند پر خوری عصبی چگونه بر سلامت شما تأثیر گذاشته است. برخی از این تست‌ها عبارتند از:
• آزمایش خون
• آزمایش ادرار
• تست عملکرد کلیه
• الکتروکاردیوگرام EKG))

درمان پرخوری عصبی
 ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی و بیشتر پزشکان و متخصصان تغذیه ممکن است پر خوری عصبی را با استفاده از تکنیک‌های مختلف درمان کند. آن‌ها ممکن است شما را به تیمی از متخصصان از جمله متخصصان تغذیه و متخصصان سلامت روان ارجاع دهند. درمان‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• روان درمانی: درمان شناختی- رفتاری نوعی مشاوره فردی است. بر تغییر تفکر (شناختی) و رفتار (رفتاری) شما تمرکز دارد. درمان شامل تکنیک‌هایی برای ایجاد نگرش سالم نسبت به غذا و وزن است. همچنین شامل رویکرد‌هایی برای تغییر نحوه واکنش شما به شرایط دشوار است.
• مشاوره تغذیه: مشاوره تغذیه شامل یادگیری روش‌های سالم‌تری برای تغذیه است. شما با یک متخصص تغذیه یا مشاور تغذیه خواهید کرد تا به مسیر خود بازگردید.
• دارو: مهارکننده‌های سروتونین نوعی داروی ضد افسردگی هستند. آن‌ها می‌توانند دفعات پرخوری و استفراغ را کاهش می‌دهند. اما اثربخشی طولانی مدت این دارو‌ها مشخص نیست. آن‌ها همچنین در درمان اضطراب و افسردگی مؤثر هستند. این شرایط در میان افراد مبتلا به پر خوری عصبی رایج است.
• گروه‌های حمایتی: گروه‌های حمایتی می‌توانند در صورت استفاده با سایر اشکال درمان مفید باشند. در گروه‌های حمایتی، افراد و خانواده‌هایشان ملاقات می‌کنند و داستان‌هایشان را به اشتراک می‌گذارند.

_________________________________________________________

مقالات دیگر