پارافیلیا یا اختلال پارافیلیک چیست؟
پارافیلیا رفتارهای جنسی غیر طبیعی هستند که با تخیلات و تمایلات جنسی شدید مشخص می شوند که مدام عود می کنند. تمایلات و رفتارها ممکن است شامل اشیاء، فعالیت ها یا موقعیت های غیرعادی باشد که معمولا توسط دیگران تحریک کننده جنسی تلقی نمی شوند.
اصطلاح پارافیلی به معنای تمایلات جنسی غیر معمولی است که ممکن است با عملکرد جنسی درست و بدون هیچگونه مشکلی همراه باشد. اما در مواردی که این تمایلات بیش از حد غریزی و شدید می شوند و با عملکرد جنسی معمولی جایگزین می شوند، می توانند به اختلال پارافیلیک منجر شوند.
اختلال پارافیلیک ممکن است با تمایلات جنسی غیر معمولی و نامتعارف شروع شود، اما به مرور زمان، این تمایلات می توانند به اندازه‌ای شدید شوند که با توجه به شرایط قانونی و اخلاقی، قابل قبول نباشند. این اختلال می تواند برای فرد و افراد اطرافش تأثیرات منفی مانند بروز مشکلات قانونی، ایجاد تنش در رابطه، از دست دادن اعتماد به نفس و بی احترامی به خود و دیگران داشته باشد.

انواع اختلال پارافیلیک
تعدادی از انواع پارافیلیا معرفی می شود که هر کدام تمرکز متفاوتی از برانگیختگی جنسی فرد مبتلا دارند :
تماشاگری جنسی
تماشگری جنسی تماشای فردی که یا برهنه است، لباس را در می آورد یا درگیر فعالیت جنسی است یدون رضایت و اگاهی آن فرد.
عورت نمایی
نمایشگری جنسی یا عورت نمایی یعنی در معرض دید قرار دادن اندام تناسلی خود در معرض یک فرد ناآگاه
مالش دوستی
مالش دوستی یا دست زدن یا مالش دادن فردی بدون رضایت آن شخص
مازوخیسم جنسی
مازوخیسم جنسی را میتوان تحقیر، ضرب و شتم، مقید شدن، یا رنج کشیدن در هنگام رابطه جنسی یاد کرد.
سادیسم جنسی
سادیسم جنسی در رنج فیزیکی یا عاطفی جنسی در شخص دیگر را میگویم.
پدوفیلی ( پدوفیلیا )
پدوفیلیا فعالیت جنسی با یک کودک پیش از بلوغ ( معمولاً 13 سال یا کمتر )
فتیشیسم
فتیشیسم یا شیفتگی جنسی به اشیاء غیرزنده یا اعضای بسیار خاص بدن ( پارشیالیسم ). نمونه هایی از فتیشیسم های خاص عبارتند از خفته خواهی یا سومنوفیلیا (برانگیختگی جنسی توسط فردی که بیهوش است) و اروفیلیا (کسب لذت جنسی از دیدن یا فکر کردن به ادرار یا دفع ادرار).
مبدل پوشی یا دگر پوشی
مبدل پوشی یا پوشیدن لباس های جنس مخالف
اتوژینفیلیا
زیرشاخه ای از مبدل پوشی است که به طور خاص به مردانی اطلاق می شود که با فکر کردن یا تجسم خود به عنوان یک زن برانگیخته می شوند.
پارافیلیای مشخص شده دیگر
برخی از پارافیلیاها معیارهای تشخیصی کاملی برای یک اختلال پارافیلیک ندارند، اما ممکن است تکانه های جنسی کنترل نشده ای داشته باشند که به اندازه کافی برای بیمار ناراحتی ایجاد می کند تا تشخیص داده شود. نمونه هایی از این پارافیلیاهای خاص عبارتند از نکروفیلیا ( مرده خواهی )، اسکاتولوژی یا هرزه گوئی تلفنی ( تماس های تلفنی زشت )، کوپروفیلیا ( مدفوع خواهی )، و زوفیلیا ( حیوان خواهی ).

دلایل ایجاد پارافیلیا چیست؟
مشخص نیست چه چیزی باعث ایجاد اختلالات پارافیلیک می شود. برخی از روانشناسان این نظریه را مطرح می کنند که فرد مبتلا به پارافیلیا در حال تکرار یا بازگشت به عادت جنسی است که در اوایل زندگی ایجاد شده است. رفتارشناسان پیشنهاد می‌کنند که پارافیلیا از طریق یک فرآیند شرطی‌سازی شروع می‌شود:
    اگر اشیاء غیر جنسی به طور مکرر با فعالیت جنسی لذت‌بخش همراه شوند، می‌توانند تحریک‌کننده جنسی شوند.
    اعمال جنسی خاص (مانند نگاه کردن یا نمایش گرایی) که به خصوص لذت شهوانی شدیدی را فراهم می کند، می تواند فرد را به ترجیح آن رفتار سوق دهد.
    در برخی موارد، به نظر می رسد که یک عامل مستعد کننده وجود دارد، مانند مشکل در ایجاد روابط فرد به فرد.
    مدل‌های یادگیری رفتاری نشان می‌دهند که کودکی که قربانی یا ناظر رفتارهای جنسی نامناسب است، ممکن است یاد بگیرد که از آن رفتار تقلید کند.
    مدل‌های جبران خسارت نشان می‌دهند که این افراد از تماس‌های جنسی اجتماعی عادی محروم هستند و بنابراین به دنبال ارضای خود از طریق روش‌های کمتر قابل قبول اجتماعی هستند.
    مدل‌های فیزیولوژیکی با توجه به نقش پرخاشگری و هورمون‌های جنسی مردانه بر رابطه بین هورمون‌ها، رفتار و سیستم عصبی مرکزی تمرکز دارند. شواهد به دست آمده از برخی مطالعات نشان می دهد که ناهنجاری های خاصی در لوب های پیشانی و گیجگاهی مغز با تمایلات پدوفیلیک مرتبط است. یک فرضیه در مورد فتیش های پا از این واقعیت ناشی می شود که ناحیه ای در مغز که اطلاعات حسی پاها را پردازش می کند در مجاورت ناحیه ای است که اطلاعات حسی از اندام تناسلی را پردازش می کند.
    برخی تحقیقات نشان می‌دهند که درگیر شدن در رفتارهای جنسی سادیستی، علاوه بر لذت جنسی، ممکن است ناشی از تمایل به احساس قدرت و تسلط باشد.

علائم و نشانه های پارافیلیا
در حالی که محرک جنسی مورد نظر برای فرد مبتلا به پارافیلیا به پارافیلیای خاص بستگی دارد، ویژگی های این بیماری اغلب بسیار مشابه است. به طور خاص، افراد مبتلا به انحراف جنسی تمایل دارند برانگیختگی توسط محرک را تجربه کنند تا منابع رایج‌تر علاقه جنسی را طرد یا تقریباً طرد کنند، مانند یک فرد جذاب با سن مشابه. شدت کشش جنسی می تواند آنقدر زیاد باشد که باعث ناراحتی شود. ماهیت غیرمعمول یا ممنوع پارافیلیا اغلب باعث علائم احساس گناه و ترس از مجازات می شود.
علائم پارافیلیا می‌تواند شامل دل مشغولی تا حد وسواس باشد که ممکن است در تلاش‌های فرد برای فکر کردن به چیزهای دیگر یا شرکت در فعالیت‌های جنسی متعارف ‌تر با شریک مناسب دخالت کند. مبتلایان به پارافیلیا ممکن است افسردگی یا اضطرابی را تجربه کنند که با درگیر شدن در رفتار پارافیلیک به طور موقت از بین می‌رود و در نتیجه منجر به چرخه اعتیاد می‌شود.

تشخیص اختلال پارافیلیک
معمولاً سکسولوژیستهایی که مدارک پایه ای در دانش روانشناختی دارند به تشخیص پارافیلیا کمک می‌کنند. به عنوان بخشی از مصاحبه، ممکن است از بیمار یک سری سوالات از یک پرسشنامه استاندارد یا خودآزمایی برای کمک به ارزیابی وجود علائم پارافیلیک پرسیده شود. یک متخصص سلامت روان کاوش کاملی را برای هرگونه سابقه یا وجود تمام علائم سلامت روان انجام می دهد، به طوری که پارافیلیا را می توان از سایر انواع اختلالات روانی متمایز کرد. افراد مبتلا به پدوفیلی ممکن است از یک اختلال شخصیت یا اختلال خلقی نیز رنج ببرند و حدود 60 درصد از آنها دچار پارافیلیای دیگری مانند تماشا گرایی، عورت نمایی یا سادیسم هستند.
به منظور واجد شرایط بودن برای تشخیص اختلال پارافیلیک، فرد باید برانگیختگی جنسی مکرر و قابل توجهی را توسط هدف مورد علاقه خود تجربه و باید علائم را حداقل به مدت 6 ماه تجربه کند تا جایی که فرد از سطوح قابل توجهی از ناراحتی یا تداخل در کار، عملکرد اجتماعی یا سایر جنبه های مهم زندگی خود رنج ببرد.

راه های درمان پارافیلیک
درمان این اختلال شامل مشاوره روان‌ شناختی، درمان دارویی، و در برخی موارد، درمان رفتاری می‌ شود. در ادامه به توضیح راه‌ های درمان اختلال پارافیلیک پرداخته‌ ایم:
    مشاوره روان‌ شناختی: درمان اختلال پارافیلیک بیشتر به شکل مشاوره روان‌ شناختی انجام می‌ شود. در این نوع درمان، بیمار با یک مشاور روان‌ شناختی به صورت فردی یا گروهی ملاقات می‌ کند. در این نوع درمان، مشاور با بیمار به بررسی علل و عوامل موثر در ایجاد اختلال پارافیلیک پرداخته و سپس راه حل‌ هایی را برای کنترل رفتارهای غیرعادی و نامتعارف بیمار ارائه می‌ دهد.
    درمان دارویی: در برخی موارد، درمان دارویی می‌ تواند برای کنترل اختلال پارافیلیک مؤثر باشد. در این نوع درمان، داروهایی مانند ضد افسردگی، ضد اضطراب و ضد رگباری می‌ توانند به بیماران کمک کنند تا کنترل بهتری بر روی رفتارهای خود داشته باشند.
    درمان رفتاری: در برخی موارد، درمان رفتاری نیز می‌ تواند برای کنترل اختلال پارافیلیک مؤثر باشد. در این نوع درمان، بیمار با استفاده از تکنیک‌ هایی مانند رفتار درمانی، آموزش مهارت‌ های ارتباطی و تحریک کننده محیطی، به کنترل رفتارهای خود و مدیریت بهتر تحریکات جنسی خود می‌ پردازد.
    درمان خانوادگی: در برخی موارد، درمان خانوادگی می‌ تواند برای کنترل اختلال پارافیلیک مؤثر باشد. در این نوع درمان، خانواده بیمار در فرایند درمان شرکت می‌ کنند و با استفاده از تکنیک‌ هایی مانند مشاوره خانوادگی و آموزش مهارت‌ های ارتباطی، به کنترل رفتارهای بیمار کمک می‌ کنند. این نوع درمان می‌ تواند به کاهش اضطراب و استرس خانواده و بهبود روابط اجتماعی آن‌ ها کمک کند.
    درمان گروهی: در برخی موارد، درمان گروهی می‌ تواند برای کنترل اختلال پارافیلیک مؤثر باشد. در این نوع درمان، بیماران در یک گروه با هم ملاقات می‌ کنند و با استفاده از تکنیک‌ هایی مانند مشاوره گروهی، به کنترل رفتارهای خود و مدیریت بهتر تحریکات جنسی خود پرداخته و با دیگران تجربیات خود را به اشتراک می‌ گذارند.
    ترک اعتیاد: در برخی موارد، اعتیاد به مواد مخدر و الکل می‌ تواند عامل ایجاد اختلال پارافیلیک باشد. در این نوع درمان، بیمار با استفاده از تکنیک‌ هایی مانند مشاوره اعتیاد، به کنترل اعتیاد خود پرداخته و در نتیجه، به کاهش اختلال پارافیلیک نیز کمک می‌ شود.
در نهایت، برای درمان بهتر اختلال پارافیلیک، نیاز است که بیمار با اراده قوی خود و با همراهی متخصصین مربوطه، به صورت دوره‌ ای و پایدار به درمان خود پایبند باشد. همچنین، برای پیشگیری از این اختلال، آموزش‌ های مرتبط با جنسیت و روابط مهم هستند تا افراد بتوانند الگوی صحیحی از جنسیت و روابط جنسی را درک کنند.

___________________________________________________________

مقالات دیگر