انزوا طلبی یک نوع اختلال اضطرابی است که در آن فرد احساس ترس می‌کند و اغلب از مکان‌ها یا موقعیت‌هایی که باعث وحشت او می‌شود و در او ایجاد حس به دام افتادن، درماندگی و یا خجالت زدگی می‌دهد، دوری می‌نماید.

با ترس از مکان‌های شلوغ، شما از شرایط واقعی یا پیش بینی شده‌ای چون استفاده از وسایل نقلیه عمومی، حضور در فضاهای باز یا بسته، ایستادن در صف و یا بودن در شلوغی وحشت دارید.

اضطراب از ترسی ناشی می‌شود که در حالت اضطراب پیشرفته راه آسانی برای رهایی از آن، وجود ندارد و نمی توان به دنبال کمک بود.
اغلب افرادی که دچار ترس از مکان‌های شلوغ می‌باشند؛ بعد از چند حمله هراس آمیز، به ترس پیشرفته مبتلا می‌گردند، که منجر به ترس آن‌ها از حمله بعدی و خودداری از مکانی که حادثه رخ داده است، می‌شود.

افراد مبتلا به انزوا طلبی اغلب در مکان‌های عمومی، به ویژه در جاهای شلوغ، به سختی احساس امنیت می‌کنند.
ممکن است احساس کنند که به یک همدم از جمله یک دوست و یا یک نفر از بستگان نیاز دارند که همراه او به مکان‌های عمومی برود.
این ترس زمانی طاقت فرسا می‌شود که شما قادر به ترک خانه نباشید.

درمان انزوا طلبی چالش برانگیز است، به این دلیل که معمولا به معنای مبارزه با ترس خود می‌باشد. اما با صحبت درمانی (روان درمانی) و دارو می‌توانید از دام انزوا طلبی رها شوید و زندگی لدت بخش تری را تجربه نمایید.

علائم گوشه گیری و انزوا طلبی
علائم متداول انزوا طلبی عبارتند از:

ترس از تنها بودن در هر وضعیت
ترس از حضور در مکان های شلوغ
ترس از دست دادن کنترل در یک محل عمومی
ترس از بودن در مکان های که ترک کردن آن ها ممکن است دشوار باشد، مانند آسانسور و یا قطار
عدم توانایی ترک خانه خود (خانه متصل) و یا تنها قادر به ترک آن اگر شخص دیگری همراه شما باشد.
حس درماندگی
وابستگی بیش از حد به دیگران

علل گوشه گیری و کم رویی

عبارت اند از:

1- محرومیت از محبت خانواده

2- نقص عضو یا بیماری های جسمی و فیزیولوژیک

3- اختلال در گوش و تکلم

4- شکست های متعدد و تحقیر شدن کودک در برابر جمع

5- عدم امنیت روانی در محیط خانه و مدرسه و فشارهای روانی مستمر

6- تنبیه، توبیخ و سرزنش کودک و نوجوان توسط والدین و به ویژه محرومیت از عواطف مادر

7- کنترل شدید تربیتی و سخت گیرهای وسواس گونه و غیر منطقی

افسردگی
افسردگی یکی از بیماری های روانی شایع است که یکی از نشانه های آن انزوا طلبی و گووشه گیری می باشد. معمولا افراد افسرده تغییر رفتار داده و پیش تر شخصیتی اجتماعی داشته اما اکنون به گوشه گیری و منزوی شدن تمایل پیدا می کنند. نشانه های افسردگی ممکن است تا سال ها پنهان بماند.

تیپ شخصیتی درون گرا
گاهی انزوا طلبی و غیر اجتماعی بودن یک ویژگی درونی و به دلیل ژنتیک و تربیت خانوادگی است. شخصیت های درون گرا کم حرف و تنها بودن را ترجیح می دهند و از شرایط خود راضی هستند. درون گرایی نباید دستاویز تمسخر، انتقاد و یا تحقیر قرار بگیرد.

گوشه گیری چه زمانی خطرناک است؟
انزوا زمانی اختلال محسوب می شود که باعث عذاب فرد شده و کارایی او را تحت تأثیر قرار دهد. هنگامی که فرد به طور تقریبا دائمی، از لذت های گذشته خود دوری کرده و دیگر شرایط پذیرش افراد و شرکت در جمع ها را نداشته و به سمت افکار خودکشی و پوچ گرایی درباره زندگی کشیده شود، باید درمان را مورد توجه قرار دهد.

تاثیر انزوا بر سلامت روان
انزوا می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های روانی از قبیل علایم افسردگی، زوال عقل، پریشانی اجتماعی و اعتماد به نفس پایین را افزایش دهد. علاوه بر این، انزوا و بیماری‌های روانی در یک حلقه بازخوردی با یکدیگر در ارتباط هستند. به‌عنوان‌مثال، فرد می‌تواند به‌خاطر تنهایی دچار افسردگی شود و سپس به‌خاطر افسردگی، احساس انزوای بیشتری می‌کند.

انزوای شدید می‌تواند تأثیرات فاجعه آمیزی بر سلامت روان داشته باشد. انسان‌ها، حیوانات اجتماعی هستند که برای موفقیت و گاهی اوقات حتی برای بقا به ارتباط انسانی نیاز دارند.

کودکانی که به‌اندازه ی کافی تماس فیزیکی دریافت نمی‌کنند، ممکن است حتی جان خود را از دست بدهند.

راه های درمان انزوا طلبی و گوشه گیری

یکی از ریشه های اصلی انزوا طلبی عدم شناخت فرد از خود است پس توانمندی های خود را مرور کنید.
 عدم داشتن مهارت اجتماعی و ترس از رابطه سبب انزوا طلبی می شود پس مهارت های اجتماعی خود را تقویت کنید.
 ترس از انتقاد یا طرد شدن نوعی ترس پیش بینانه منفی از رویدادهاست پس خود را در فضای معاشرت با دیگران قرار دهید.
 تفکرات بی ارزش خود را ارزیابی کنید و برداشت ها و ادراکات غیر منطقی خود را سامان بخشید.
 صحبت با یک یا درمان گر گزینه مناسبی برای درمان خواهد بود.
 درمان موفق برای افسرده ها ترکیبی از روان درمانی فردی، دارو درمانی و درمان گروهی است.